Έσβησε τ’ άστρο της αυγής
κι εσύ ακόμα να φανείς της σκοτεινιάς αστέρι
κι απόμεινα σαν το δενδρί που το ξερίζωσες εσύ
με το δικό σου χέρι.
Στεφάνι δένω στα μαλλιά
της νύχτας την αστροφεγγιά
και της αυγής βλαστάρι
για σένα παλικάρι.
Παιδιά, μανάδες και φωνές
ξυπνήσανε οι γειτονιές, ο ήλιος ανεβαίνει
κι εγώ πού να βρω την ψυχή να ξαναρχίσω απ’ την αρχή
ζωή φαρμακωμένη.
Στεφάνι δένω στα μαλλιά
της νύχτας την αστροφεγγιά
και της αυγής βλαστάρι
για σένα παλικάρι.
|
Έsvise t’ ástro tis avgís
ki esí akóma na fanis tis skotiniás astéri
ki apómina san to dendrí pu to kserízoses esí
me to dikó su chéri.
Stefáni déno sta malliá
tis níchtas tin astrofengiá
ke tis avgís vlastári
gia séna palikári.
Pediá, manádes ke fonés
ksipnísane i gitoniés, o ílios aneveni
ki egó pu na vro tin psichí na ksanarchíso ap’ tin archí
zoí farmakoméni.
Stefáni déno sta malliá
tis níchtas tin astrofengiá
ke tis avgís vlastári
gia séna palikári.
|