|
Μες στο δρόμο της ζωής μου με σταμάτησες,
μου υποσχέθηκες αγάπη και μ’ απάτησες
και βασίστηκα στα λόγια σου τα ψεύτικα,
μα τι έκανα καθόλου δεν το σκέφτηκα.
Τη ζωή μου την κατάντησες μαρτύριο,
έν’ απέραντο φριχτό βασανιστήριο
και το άχτι μου τρυπάει τα φυλλοκάρδια,
μέρα νύχτα στεναγμοί και χτυποκάρδια.
Μπρος στα πλούτη και στο χρήμα με λησμόνησες,
την καρδιά που σ’ αγαπούσε δολοφόνησες,
μια για πάντα μ’ απαρνήθηκες, το ξέρω,
δε σε νοιάζει, αν πονώ κι αν υποφέρω.
|
Mes sto drómo tis zoís mu me stamátises,
mu iposchéthikes agápi ke m’ apátises
ke vasístika sta lógia su ta pseftika,
ma ti ékana kathólu den to skéftika.
Ti zoí mu tin katántises martírio,
én’ apéranto frichtó vasanistírio
ke to áchti mu tripái ta fillokárdia,
méra níchta stenagmi ke chtipokárdia.
Bros sta pluti ke sto chríma me lismónises,
tin kardiá pu s’ agapuse dolofónises,
mia gia pánta m’ aparníthikes, to kséro,
de se niázi, an ponó ki an ipoféro.
|
