Μοναστηράκι βόλτα Κυριακή πρωί
και το Θησείο γοητεία μου κρυφή
κι ένα φουστάνι νάζια μου κάνει
γελάει και κρύβεται στου δρόμου τη στροφή
βλέμμα δε χάνει κι όπως με φτάνει
έτοιμος στέκομαι για μια καινούρια αρχή
Στης Αθήνας τα στενά περπάτησα
με το δάκρυ του νοτιά σε ράντισα
με κλαδί δάφνης κι ελιάς στεφάνωσα
τα χρυσά σου τα μαλλιά
Μοναστηράκι καρδιοχτύπι μου κρυφό
σε ξαναβρίσκω σαν παλιό μου θησαυρό
ξανθό μπακίρι μνήμες διεγείρει
κάποιου μου έρωτα σε άγνωστο καιρό
βαθιά κρυμμένου κι αγαπημένου
που τώρα λάμπει μέσ’ το φως το Αττικό
Στης Αθήνας τα στενά περπάτησα
με το δάκρυ του νοτιά σε ράντισα
με κλαδί δάφνης κι ελιάς στεφάνωσα
τα χρυσά σου τα μαλλιά
|
Monastiráki vólta Kiriakí pri
ke to Thisio goitia mu krifí
ki éna fustáni názia mu káni
gelái ke krívete stu drómu ti strofí
vlémma de cháni ki ópos me ftáni
étimos stékome gia mia kenuria archí
Stis Athínas ta stená perpátisa
me to dákri tu notiá se rántisa
me kladí dáfnis ki eliás stefánosa
ta chrisá su ta malliá
Monastiráki kardiochtípi mu krifó
se ksanavrísko san palió mu thisavró
ksanthó bakíri mnímes diegiri
kápiu mu érota se ágnosto keró
vathiá krimménu ki agapiménu
pu tóra lábi més’ to fos to Attikó
Stis Athínas ta stená perpátisa
me to dákri tu notiá se rántisa
me kladí dáfnis ki eliás stefánosa
ta chrisá su ta malliá
|