Στης Κορίνθου τον ισθμό άφησα ένα λυγμό
όταν διάβαινε, αγάπη μου, το πλοίο
που σε πήγαινε μακριά, σε μια ξένη αγκαλιά,
δίχως φίλημα, δίχως στερνό αντίο.
Στης Κορίνθου τον ισθμό
που μια θάλασσα χωρίζει δυο στεριές,
ήταν μαύρο μου γραφτό
να χωρίσουν κι οι δικές μας οι καρδιές.
Έτσι είναι στη ζωή, ένας φεύγει σαν πουλί
και ο άλλος, στα συντρίμμια σιγοκλαίει,
μα κι αν μ’ άνοιξες πληγές, μη νομίσεις ότι φταις,
η καρδιά μου που σ’ αγάπησε τα φταίει.
Στης Κορίνθου τον ισθμό
που μια θάλασσα χωρίζει δυο στεριές,
ήταν μαύρο μου γραφτό
να χωρίσουν κι οι δικές μας οι καρδιές.
|
Stis Korínthu ton isthmó áfisa éna ligmó
ótan diávene, agápi mu, to plio
pu se pígene makriá, se mia kséni agkaliá,
díchos fílima, díchos sternó antío.
Stis Korínthu ton isthmó
pu mia thálassa chorízi dio steriés,
ítan mavro mu graftó
na chorísun ki i dikés mas i kardiés.
Έtsi ine sti zoí, énas fevgi san pulí
ke o állos, sta sintrímmia sigoklei,
ma ki an m’ ánikses pligés, mi nomísis óti ftes,
i kardiá mu pu s’ agápise ta ftei.
Stis Korínthu ton isthmó
pu mia thálassa chorízi dio steriés,
ítan mavro mu graftó
na chorísun ki i dikés mas i kardiés.
|