Ξένοιαστα παίζανε κρυφτούλι
στις ανθισμένες κερασιές
μία μικρή μ’ ένα μικρούλι
χτίζαν φωλιές
Ώσπου στ’ αστεία ένα βράδυ
σ’ ένα χαρούμενο σκοπό
της λέει μ’ ένα θερμό του χάδι
το σ’ αγαπώ
Έτσι γεμάτη ευωδιά
άνθισε μέσα στην καρδιά
μι’ αγάπη όμορφη τρελή
μ’ ένα ατέλειωτο φιλί
Με λόγια χίλια τρυφερά
που φέρνουν ζάλη και χαρά
σε μια ολόθερμη αγκαλιά
στη σιγαλιά
Και με χαρούμενα τραγούδια
πήραν το δρόμο εκκλησιάς
είχαν στεφάνια με λουλούδια
μιας κερασιάς
Πάντα αρχίζει με κρυφτούλι
μια μικρή μ’ ένα μικρούλι
δυο ματάκια προκαλούνε
δυο χειλάκια σε μεθούνε
|
Kséniasta pezane kriftuli
stis anthisménes kerasiés
mía mikrí m’ éna mikruli
chtízan foliés
Ώspu st’ astia éna vrádi
s’ éna charumeno skopó
tis léi m’ éna thermó tu chádi
to s’ agapó
Έtsi gemáti evodiá
ánthise mésa stin kardiá
mi’ agápi ómorfi trelí
m’ éna atélioto filí
Me lógia chília triferá
pu férnun záli ke chará
se mia olóthermi agkaliá
sti sigaliá
Ke me charumena tragudia
píran to drómo ekklisiás
ichan stefánia me luludia
mias kerasiás
Pánta archízi me kriftuli
mia mikrí m’ éna mikruli
dio matákia prokalune
dio chilákia se methune
|