Βρήκα στο Μοναστηράκι, μέσα σ’ ένα παραγκάκι,
το φτωχό νοικοκυριό μας που πουλήσαμε,
κι έκλαψα με μαύρο δάκρυ, μέσ’ στου μαγαζιού την άκρη,
που μι’ αγάπη κι ένα σπίτι διαλύσαμε.
Πάνω στην τρέλα μας και στο θυμό,
δεν αποφύγαμε το χωρισμό,
κι εδώ που φτάσαμε, κλαίμε κι οι δυο,
κι εδώ που φτάσαμε, κλαίμε κι οι δυο.
Βρήκα στο Μοναστηράκι το παλιό μας κρεβατάκι,
που τις νύχτες της αγάπης μας εζήσαμε,
κι από μια φωτογραφία με κοιτούσες μ’ απορία,
σαν αν μου `λεγες “γιατί χωρίσαμε;”
Πάνω στην τρέλα μας και στο θυμό,
δεν αποφύγαμε το χωρισμό,
κι εδώ που φτάσαμε, κλαίμε κι οι δυο,
κι εδώ που φτάσαμε, κλαίμε κι οι δυο.
|
Oríka sto Monastiráki, mésa s’ éna paragkáki,
to ftochó nikokirió mas pu pulísame,
ki éklapsa me mavro dákri, més’ stu magaziu tin ákri,
pu mi’ agápi ki éna spíti dialísame.
Páno stin tréla mas ke sto thimó,
den apofígame to chorismó,
ki edó pu ftásame, kleme ki i dio,
ki edó pu ftásame, kleme ki i dio.
Oríka sto Monastiráki to palió mas krevatáki,
pu tis níchtes tis agápis mas ezísame,
ki apó mia fotografía me kituses m’ aporía,
san an mu `leges “giatí chorísame;”
Páno stin tréla mas ke sto thimó,
den apofígame to chorismó,
ki edó pu ftásame, kleme ki i dio,
ki edó pu ftásame, kleme ki i dio.
|