Άστε με σήμερα να πιω,
χαρές και λύπες μου να θυμηθώ
στο κρασί, στη μέθη
κι η καρδιά να γνέφει
σ’ ό,τι έχει αφήσει από καιρό.
Ν’ ακούω κάποιον στη γωνιά
να παίζει ούτι και να τραγουδά
μια χαμένη αγάπη,
να κυλάει το δάκρυ
κι ένας κόμπος να με τυραννά.
Και μια τσιγγάνα στο χορό
κουνώντας το κορμί της με ρυθμό
μέσα στον καπνό μου
να φέρνει στο μυαλό μου
κείνο το κορίτσι π’ αγαπώ.
|
Άste me símera na pio,
charés ke lípes mu na thimithó
sto krasí, sti méthi
ki i kardiá na gnéfi
s’ ó,ti échi afísi apó keró.
N’ akuo kápion sti goniá
na pezi uti ke na tragudá
mia chaméni agápi,
na kilái to dákri
ki énas kóbos na me tiranná.
Ke mia tsingána sto choró
kunóntas to kormí tis me rithmó
mésa ston kapnó mu
na férni sto mialó mu
kino to korítsi p’ agapó.
|