|
Ήρθα κι απόψε στο παλιό το μονοπάτι
για τη χαμένη μου, να κλάψω, την αγάπη,
δεν κελαηδούνε τα πουλιά, όλα πια είναι σκοτεινά,
και τα λουλούδια στα κλαδιά είν’ όλα μαραμένα,
κλαίνε κι αυτά το χωρισμό σαν να `ναι στοιχειωμένα.
Μονοπάτι αγαπημένο
εσύ που με βλέπεις πονεμένο,
πες μου, πες μου που να τη βρω,
πες μου, πες μου να μην πονώ.
Πέρασα για στερνή φορά στο μονοπάτι
μήπως και βρω τη λατρευτή μου την αγάπη,
μα δεν υπάρχει πουθενά, χάθηκε για παντοτινά,
στην πονεμένη μου καρδιά οι αναμνήσεις μένουν,
και τη χαμένη αγάπη μου στο νου μου ξαναφέρνουν.
Μονοπάτι αγαπημένο
εσύ που με βλέπεις πονεμένο,
πες μου, πες μου που να τη βρω,
πες μου, πες μου να μην πονώ.
|
Ήrtha ki apópse sto palió to monopáti
gia ti chaméni mu, na klápso, tin agápi,
den kelaidune ta puliá, óla pia ine skotiná,
ke ta luludia sta kladiá in’ óla maraména,
klene ki aftá to chorismó san na `ne stichioména.
Monopáti agapiméno
esí pu me vlépis poneméno,
pes mu, pes mu pu na ti vro,
pes mu, pes mu na min ponó.
Pérasa gia sterní forá sto monopáti
mípos ke vro ti latreftí mu tin agápi,
ma den ipárchi puthená, cháthike gia pantotiná,
stin poneméni mu kardiá i anamnísis ménun,
ke ti chaméni agápi mu sto nu mu ksanaférnun.
Monopáti agapiméno
esí pu me vlépis poneméno,
pes mu, pes mu pu na ti vro,
pes mu, pes mu na min ponó.
|
