Στον ήλιο και στα σύννεφα
όρκο βαρύ θα κάνω
αν σ’ αρνηθώ να μη χαρώ
του ήλιου την αχτίδα
κι ό,τι αγαπήσω να πνιγεί
σε μαύρη καταιγίδα.
Θα φύγω αγαπούλα μου
με χάνεις και σε χάνω
κι όμως στιγμή δε θ’ αρνηθώ
τον όρκο που σου κάνω.
Ένα θέλω από σένα
αγαπούλα μου γλυκιά
μη τυχόν και σε πλανέψει
καμία ξένη αγκαλιά
να μην το μάθω
πως μπήκε άλλος
μες στη δική μας τη φωλιά.
Πρέπει να κάνεις υπομονή
γρήγορα θα γυρίσω
όπως γυρίζουν μες στις φωλιές τους
τα διαβατάρικα πουλιά.
|
Ston ílio ke sta sínnefa
órko varí tha káno
an s’ arnithó na mi charó
tu íliu tin achtída
ki ó,ti agapíso na pnigi
se mavri kategida.
Tha fígo agapula mu
me chánis ke se cháno
ki ómos stigmí de th’ arnithó
ton órko pu su káno.
Έna thélo apó séna
agapula mu glikiá
mi tichón ke se planépsi
kamía kséni agkaliá
na min to mátho
pos bíke állos
mes sti dikí mas ti foliá.
Prépi na kánis ipomoní
grígora tha giríso
ópos girízun mes stis foliés tus
ta diavatárika puliá.
|