Μου λες πως άλλο η αγάπη μας δεν πάει
και δακρύζεις για να εκδικηθείς.
Εδώ ολόκληρη ζωή σαν ρόδι σπάει
και δεν ξεσπάς λεπτό για να μη νικηθείς.
Και φεύγεις κι έχεις το κουράγιο
να μ’ εκτελέσεις εν ψυχρώ
όμως το πρώτο σου ναυάγιο
να το θυμάσαι θα ‘μαι εγώ.
Μου λες πως άλλο δεν μπορείς εδώ να μείνεις
και μου αφήνεις περιθώρια για ελιγμούς
σε μια άγονη γραμμή εσύ μου κλείνεις
κι ύστερα στέλνεις μια βαλίτσα με καημούς.
Και φεύγεις κι έχεις το κουράγιο
να μ’ εκτελέσεις εν ψυχρώ
όμως το πρώτο σου ναυάγιο
να το θυμάσαι θα `μαι εγώ.
|
Mu les pos állo i agápi mas den pái
ke dakrízis gia na ekdikithis.
Edó olókliri zoí san ródi spái
ke den ksespás leptó gia na mi nikithis.
Ke fevgis ki échis to kurágio
na m’ ektelésis en psichró
ómos to próto su nafágio
na to thimáse tha ‘me egó.
Mu les pos állo den boris edó na minis
ke mu afínis perithória gia eligmus
se mia ágoni grammí esí mu klinis
ki ístera stélnis mia valítsa me kaimus.
Ke fevgis ki échis to kurágio
na m’ ektelésis en psichró
ómos to próto su nafágio
na to thimáse tha `me egó.
|