|
Τόσες φορές είπα να φύγω
το μετανιώνω όμως σε λίγο
μου `παν τα πλούτη πως θα βρω στα ξένα
μα τι τα θέλω, αν χάσω εσένα.
Θα μείνω για πάντα κοντά σου
γιατί δε θα βρω πουθενά
τόσο χρυσάφι που έχ’ η καρδιά σου
γιατί έχεις καρδιά θησαυρό.
Θα μείνω για πάντα κοντά σου
γιατί κι αν γυρίσω τη γη
ξέρω δε θα βρω αλλού τη ματιά σου
ματιά πούν’ γεμάτη στοργή.
Κι αν κάποιο πρωί θελήσ’ η ζωή
να φύγω να ξενιτευτώ
κι αν φύγω κι αν φύγω
κοντά σου σε λίγο
θα θέλω να ‘ρθώ και γι’ αυτό.
Θα μείνω για πάντα κοντά σου
κι ας μείνουμε πάντα φτωχοί
φτάνουν τα πλούτη για δυο τα δικά σου
τα πλούτη πού ‘χεις μες στην ψυχή.
|
Tóses forés ipa na fígo
to metanióno ómos se lígo
mu `pan ta pluti pos tha vro sta kséna
ma ti ta thélo, an cháso eséna.
Tha mino gia pánta kontá su
giatí de tha vro puthená
tóso chrisáfi pu éch’ i kardiá su
giatí échis kardiá thisavró.
Tha mino gia pánta kontá su
giatí ki an giríso ti gi
kséro de tha vro allu ti matiá su
matiá pun’ gemáti storgí.
Ki an kápio pri thelís’ i zoí
na fígo na kseniteftó
ki an fígo ki an fígo
kontá su se lígo
tha thélo na ‘rthó ke gi’ aftó.
Tha mino gia pánta kontá su
ki as minume pánta ftochi
ftánun ta pluti gia dio ta diká su
ta pluti pu ‘chis mes stin psichí.
|
