Καρδιά μου καημένη, κατάρα σε δέρνει, βαριά,
η χαρά της χαράς μου θα φύγει μακριά μου,
πώς θ’ αντέξεις, για πες μου,
την σκληρή μοναξιά.
Θα πεθάνω γλυκιά μου αγάπη,
θα με πνίξει ο καημός και το δάκρυ,
αν φύγεις, θα φύγει η ζωή μου,
θα σβήσει η πνοή μου, αχ! θα τρελαθώ.
Πες μου τι σου ‘φταιξα και με πληγώνεις,
τι σου ‘χω κάνει για να πονώ,
μείνε, αγάπη μου, μείνε κοντά μου,
δεν τον αντέχω τον χωρισμό.
Ο καημός σου φωτιά μου ανάβει
κι ο σεβντάς σου τον τάφο μου σκάβει,
ποιος σε παίρνει μακριά μου,
γλυκιά μου, γλυκιά συντροφιά μου,
αχ! θα τρελαθώ.
Μείνε, αγάπη μου, μείνε κοντά μου,
δεν τον αντέχω το χωρισμό.
|
Kardiá mu kaiméni, katára se dérni, variá,
i chará tis charás mu tha fígi makriá mu,
pós th’ antéksis, gia pes mu,
tin sklirí monaksiá.
Tha petháno glikiá mu agápi,
tha me pníksi o kaimós ke to dákri,
an fígis, tha fígi i zoí mu,
tha svísi i pnoí mu, ach! tha trelathó.
Pes mu ti su ‘fteksa ke me pligónis,
ti su ‘cho káni gia na ponó,
mine, agápi mu, mine kontá mu,
den ton antécho ton chorismó.
O kaimós su fotiá mu anávi
ki o sevntás su ton táfo mu skávi,
pios se perni makriá mu,
glikiá mu, glikiá sintrofiá mu,
ach! tha trelathó.
Mine, agápi mu, mine kontá mu,
den ton antécho to chorismó.
|