Θα σ’ ακολουθούσα παντού,
θα σ’ ακολουθούσα παντού.
Στη σιωπηλή την άσφαλτο
των κουρασμένων δρόμων.
Αν έκλαιγες θα έκλαιγα,
αν έσπαζες θα έσπαζα,
αν έσβηνες θα έσβηνα.
Θα σ’ ακολουθούσα παντού.
Μα εσύ μακριά μου φεύγεις,
μονάχος πάντα φεύγεις
και πίσω δεν κοιτάς.
Φοβάσαι μήπως γίνεις
μια στύλη από αλάτι
αν όσα αγαπάς τα ‘χεις πυρπολημένα,
μαζί μ’ αυτά κι εμένα.
Θα σ’ ακολουθούσα παντού,
θα σ’ ακολουθούσα παντού.
Στου κόσμου σου το υπόγειο,
στης γλώσσας σου το ρίγος.
Σχέδιο ας μην είχαμε,
όνειρο ας μην είχαμε.
Θα σ’ ακολουθούσα παντού.
Μα εσύ μακριά μου φεύγεις,
μονάχος πάντα φεύγεις
και πίσω δεν κοιτάς.
Φοβάσαι μήπως γίνεις
μια στήλη από αλάτι
αν όσα αγαπάς τα ‘χεις πυρπολημένα
μαζί μ’ αυτά και μένα,
μαζί μ’ αυτά και σένα.
Θα σ’ ακολουθούσα παντού.
|
Tha s’ akoluthusa pantu,
tha s’ akoluthusa pantu.
Sti siopilí tin ásfalto
ton kurasménon drómon.
An ékleges tha éklega,
an éspazes tha éspaza,
an ésvines tha ésvina.
Tha s’ akoluthusa pantu.
Ma esí makriá mu fevgis,
monáchos pánta fevgis
ke píso den kitás.
Fováse mípos ginis
mia stíli apó aláti
an ósa agapás ta ‘chis pirpoliména,
mazí m’ aftá ki eména.
Tha s’ akoluthusa pantu,
tha s’ akoluthusa pantu.
Stu kósmu su to ipógio,
stis glóssas su to rígos.
Schédio as min ichame,
óniro as min ichame.
Tha s’ akoluthusa pantu.
Ma esí makriá mu fevgis,
monáchos pánta fevgis
ke píso den kitás.
Fováse mípos ginis
mia stíli apó aláti
an ósa agapás ta ‘chis pirpoliména
mazí m’ aftá ke ména,
mazí m’ aftá ke séna.
Tha s’ akoluthusa pantu.
|