Θα ζήσω όπως θέλω εγώ
κι ας με κατηγορήσουν,
καλύτερα μονάχη μου
κι ας κλάψω κι ας πονέσω
παρά σε λόγια ψεύτικα
και σ’ άντρα να πιστέψω.
Άδικα κατηγορούνε
την καρδιά την γυναικεία.
Μα η αν γυναίκα πέφτει έξω,
πάντα ο άντρας είν’ αιτία.
Εσύ μπορεί να μ’ αγαπάς
μα εγώ δε σε πιστεύω,
δεν πρόκειται τα χείλη μου
τα τόσο πικραμένα
ποτέ την λέξη “σ’ αγαπώ”
να πούνε σε κανένα.
Άδικα κατηγορούνε
την καρδιά την γυναικεία.
Μα η αν γυναίκα πέφτει έξω,
πάντα ο άντρας είν’ αιτία.
Τα λόγια που μου λες εσύ
μου τα ‘πε κι ένας άλλος
και πίστεψα κι αγάπησα
και πόνεσε η ψυχή μου.
Μα αυτός που πρωτογνώρισα
ήταν καταστροφή μου.
Άδικα κατηγορούνε
την καρδιά την γυναικεία.
Μα η αν γυναίκα πέφτει έξω,
πάντα ο άντρας είν’ αιτία.
|
Tha zíso ópos thélo egó
ki as me katigorísun,
kalítera monáchi mu
ki as klápso ki as ponéso
pará se lógia pseftika
ke s’ ántra na pistépso.
Άdika katigorune
tin kardiá tin ginekia.
Ma i an gineka péfti ékso,
pánta o ántras in’ etía.
Esí bori na m’ agapás
ma egó de se pistevo,
den prókite ta chili mu
ta tóso pikraména
poté tin léksi “s’ agapó”
na pune se kanéna.
Άdika katigorune
tin kardiá tin ginekia.
Ma i an gineka péfti ékso,
pánta o ántras in’ etía.
Ta lógia pu mu les esí
mu ta ‘pe ki énas állos
ke pístepsa ki agápisa
ke pónese i psichí mu.
Ma aftós pu protognórisa
ítan katastrofí mu.
Άdika katigorune
tin kardiá tin ginekia.
Ma i an gineka péfti ékso,
pánta o ántras in’ etía.
|