Στήνουμε θέατρα και τα χαλούμε
όπου βρεθούμε κι όπου σταθούμε
στήνουμε θέατρα και σκηνικά,
αλλά η μοίρα μας πάντα νικά.
Και τα σαρώνει και μας σαρώνει
τους θεατρίνους, το θεατρώνη
υποβολέα και μουσικούς
στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.
Σάρκες, λινάτσες, πέπλα, στολίδια,
στίχους, συστήματα και τα φτιασίδια
φτερά και πούπουλα και τις κραυγές
κι τα λιογέρματα και τις χαρές
ριγμένα ανάκατα μαζί μ’ εμάς
πες μου πού πάμε; πες μου πού πας;
Κοίτα τα νεύρα μας γυμνά στο δέρμα
σαν τις λουρίδες ονάγρου ή ζέβρα
Γυμνά κι ανάερα, στεγνά στην κάψα
πότε μας γέννησαν; πότε μας θάψαν!
Και τεντωμένα σαν τις χορδές
κάποιας κιθάρας. Ξύπνα και δες
και την καρδιά μας σαν το σφουγγάρι,
στο δρόμο σέρνεται και στο παζάρι
πίνει το αίμα και τη χολή
και του τετράρχη και του ληστή.
|
Stínume théatra ke ta chalume
ópu vrethume ki ópu stathume
stínume théatra ke skiniká,
allá i mira mas pánta niká.
Ke ta saróni ke mas saróni
tus theatrínus, to theatróni
ipovoléa ke musikus
stus pénte anémus tus viastikus.
Sárkes, linátses, pépla, stolídia,
stíchus, sistímata ke ta ftiasídia
fterá ke pupula ke tis kravgés
ki ta liogérmata ke tis charés
rigména anákata mazí m’ emás
pes mu pu páme; pes mu pu pas;
Kita ta nevra mas gimná sto dérma
san tis lurídes onágru í zévra
Gimná ki anáera, stegná stin kápsa
póte mas génnisan; póte mas thápsan!
Ke tentoména san tis chordés
kápias kitháras. Ksípna ke des
ke tin kardiá mas san to sfungári,
sto drómo sérnete ke sto pazári
píni to ema ke ti cholí
ke tu tetrárchi ke tu listí.
|