Θέλω, αλλά πώς,
πώς να σου μιλήσω;
οι ρεκλάμες μ’ έπνιξαν στο φως
Βρες μια σκοτεινιά,
μια γωνιά και ξέρω
Τ’ άστρα να σου φέρω μοναχός
Μαύρο χελιδόνι,
Άσφαλτος μας λιώνει,
κι ούτ’ ένα μπαλκόνι, μι’ αηδονοφωλιά
Μιαν αυλή με φράχτη, να γίνουμε στάχτη
από της αγάπης τη φωτιά
Θέλω αλλά πώς,
πώς να τραγουδήσω;
μέσ’ το λεωφόρο τις φωνές
Βγες στον Υμηττό, στο ξωκλήσι πίσω,
να σου τραγουδήσω ό,τι θες
Μαύρο χελιδόνι,
Άσφαλτος μας λιώνει,
κι ούτ’ ένα μπαλκόνι, μι’ αηδονοφωλιά
Μιαν αυλή με φράχτη, να γίνουμε στάχτη
από της αγάπης τη φωτιά
|
Thélo, allá pós,
pós na su milíso;
i reklámes m’ épniksan sto fos
Ores mia skotiniá,
mia goniá ke kséro
T’ ástra na su féro monachós
Mavro chelidóni,
Άsfaltos mas lióni,
ki ut’ éna balkóni, mi’ aidonofoliá
Mian avlí me fráchti, na ginume stáchti
apó tis agápis ti fotiá
Thélo allá pós,
pós na tragudíso;
més’ to leofóro tis fonés
Oges ston Imittó, sto ksoklísi píso,
na su tragudíso ó,ti thes
Mavro chelidóni,
Άsfaltos mas lióni,
ki ut’ éna balkóni, mi’ aidonofoliá
Mian avlí me fráchti, na ginume stáchti
apó tis agápis ti fotiá
|