|
Στην Άνω Τούμπα θ’ ανεβώ,
να δω την παραλία,
και για να σβήσω τον καημό,
με Μακεδόνες θα τα πιω,
που νιώθουν τη φιλία.
Θεσσαλονίκη, μάνα μου,
με την χρυσή καρδιά σου,
να χαίρεσαι τις νύχτες σου
και τα καλά παιδιά σου,
και τα καλά παιδιά σου.
Αν τύχει και ξενιτευτώ,
όρκο βαρύ σου κάνω,
σ’ αυτό τον τόπο π’ αγαπώ,
Θεσσαλονίκη μου, να ‘ρθώ,
κοντά σου να πεθάνω.
Θεσσαλονίκη, μάνα μου,
με την χρυσή καρδιά σου,
να χαίρεσαι τις νύχτες σου
και τα καλά παιδιά σου,
και τα καλά παιδιά σου.
|
Stin Άno Tuba th’ anevó,
na do tin paralía,
ke gia na svíso ton kaimó,
me Makedónes tha ta pio,
pu nióthun ti filía.
Thessaloníki, mána mu,
me tin chrisí kardiá su,
na cherese tis níchtes su
ke ta kalá pediá su,
ke ta kalá pediá su.
An tíchi ke kseniteftó,
órko varí su káno,
s’ aftó ton tópo p’ agapó,
Thessaloníki mu, na ‘rthó,
kontá su na petháno.
Thessaloníki, mána mu,
me tin chrisí kardiá su,
na cherese tis níchtes su
ke ta kalá pediá su,
ke ta kalá pediá su.
|
