|
Πες σ’ εκείνον που σ’ έχει αγκαλιά του
πως ποτέ δε θα γίνεις δικιά του,
θα ‘σαι πάντα σ’ εμένα ταγμένη
στην καρδιά σου κανένας δεν μπαίνει.
Ήμουν, είμαι και θα ‘μαι ο μόνος
που για σένα δε σβήνει ο χρόνος,
αρρώστια και πόνος που δε γιατρεύεται.
Ξέρω έκανα λάθη μεγάλα
ας μην κάνουμε μάτια μου κι άλλα,
ότι ζούμε απλά εμπειρίες
που αδιέξοδες έχουν πορείες.
Γύρνα πίσω λοιπόν που σου λέω
πρώτο πάθος μου και τελευταίο,
να λείπεις, να κλαίω απαγορεύεται.
Θυμώνω,
γιατί σε ήθελα για μένα μόνο,
ματώνω,
που σ’ έχει κάποιος άλλος αγκαλιά.
Δε θέλω
κανείς να σου χαϊδεύει τα μαλλιά,
πεθαίνω και λιώνω, θυμώνω.
Δεν μπορώ να σε βλέπω μαζί του
να σε κάνει τα βράδια δική του,
αρρωσταίνω, πονάω, ζηλεύω
με τον εγωισμό μου παλεύω.
Πάλι μέθυσα, έγινα λιώμα
κι η καρδιά μες στο κρύο μου σώμα,
να ξέρεις ακόμα για σένα καίγεται.
Θυμώνω,
γιατί σε ήθελα για μένα μόνο,
ματώνω,
που σ’ έχει κάποιος άλλος αγκαλιά.
Δε θέλω
κανείς να σου χαϊδεύει τα μαλλιά,
πεθαίνω και λιώνω, θυμώνω.
|
Pes s’ ekinon pu s’ échi agkaliá tu
pos poté de tha ginis dikiá tu,
tha ‘se pánta s’ eména tagméni
stin kardiá su kanénas den beni.
Ήmun, ime ke tha ‘me o mónos
pu gia séna de svíni o chrónos,
arróstia ke pónos pu de giatrevete.
Kséro ékana láthi megála
as min kánume mátia mu ki álla,
óti zume aplá ebiríes
pu adiéksodes échun pories.
Girna píso lipón pu su léo
próto páthos mu ke telefteo,
na lipis, na kleo apagorevete.
Thimóno,
giatí se íthela gia ména móno,
matóno,
pu s’ échi kápios állos agkaliá.
De thélo
kanis na su chaidevi ta malliá,
petheno ke lióno, thimóno.
Den boró na se vlépo mazí tu
na se káni ta vrádia dikí tu,
arrosteno, ponáo, zilevo
me ton egismó mu palevo.
Páli méthisa, égina lióma
ki i kardiá mes sto krío mu sóma,
na kséris akóma gia séna kegete.
Thimóno,
giatí se íthela gia ména móno,
matóno,
pu s’ échi kápios állos agkaliá.
De thélo
kanis na su chaidevi ta malliá,
petheno ke lióno, thimóno.
|
