Σαν τη νύχτα μ’ αγκαλιάζεις,
ξανά μου χαμογελάς.
Τη ζωή μου πόσο αλλάζεις
όταν έτσι με κοιτάς.
Τίποτα πια δε με τρομάζει
κι η σιγαλιά του ουρανού
σαν χάδι μας σκεπάζει
κι οι δυο μας φεύγουμε αλλού.
Αφήνω πίσω μου κομμάτια,
σκοτάδια του δικού μου νου
και στα δικά σου μονοπάτια
ξεχνώ τις μέρες του χαμού.
Δεν ξέρω ποιος μπορεί ν’ αντέξει
κι αν αξίζει να σταθεί
αν μια σταλιά ποτέ δε τρέξει μέσα του
η αγάπη μια βροχή.
Τ’ αεράκι του Μάη στη Σελήνη μας πάει,
εκεί ψηλά μας ξεχνά σ’ ασημένια τροχιά.
Εδώ πάνω τελειώνει ο χρόνος,
εδώ σβήνει ο πόνος μωρό μου για πάντα,
ας μείνουμε εδώ για πάντα.
Φτωχά τα λόγια μου, μικρά
γι’ αυτά που θέλει η ψυχή μας.
Τα πιο κρυφά μας μυστικά
θ’ ανάψουν μόνο στο φιλί μας.
Τότε θα δεις πως γίνεται στ’ αλήθεια
η ζωή να ‘ναι γλυκιά,
Κρασί χρυσό να μας μεθύσει
κι όλα να είναι τυχερά.
Τ’ αεράκι του Μάη στη Σελήνη μας πάει,
εκεί ψηλά μας ξεχνά σ’ ασημένια τροχιά.
Εδώ πάνω τελειώνει ο χρόνος,
εδώ σβήνει ο πόνος μωρό μου για πάντα,
ας μείνουμε εδώ για πάντα.
|
San ti níchta m’ agkaliázis,
ksaná mu chamogelás.
Ti zoí mu póso allázis
ótan étsi me kitás.
Típota pia de me tromázi
ki i sigaliá tu uranu
san chádi mas skepázi
ki i dio mas fevgume allu.
Afíno píso mu kommátia,
skotádia tu diku mu nu
ke sta diká su monopátia
ksechnó tis méres tu chamu.
Den kséro pios bori n’ antéksi
ki an aksízi na stathi
an mia staliá poté de tréksi mésa tu
i agápi mia vrochí.
T’ aeráki tu Mái sti Selíni mas pái,
eki psilá mas ksechná s’ asiménia trochiá.
Edó páno telióni o chrónos,
edó svíni o pónos moró mu gia pánta,
as minume edó gia pánta.
Ftochá ta lógia mu, mikrá
gi’ aftá pu théli i psichí mas.
Ta pio krifá mas mistiká
th’ anápsun móno sto filí mas.
Tóte tha dis pos ginete st’ alíthia
i zoí na ‘ne glikiá,
Krasí chrisó na mas methísi
ki óla na ine ticherá.
T’ aeráki tu Mái sti Selíni mas pái,
eki psilá mas ksechná s’ asiménia trochiá.
Edó páno telióni o chrónos,
edó svíni o pónos moró mu gia pánta,
as minume edó gia pánta.
|