Τ’ αμαρτωλό σου βάδισμα
το νου μου έχει θολώσει,
στα κολασμένα χέρια σου
ποια μοίρα μ’ έχει δώσει;
Τι να πω, τι να πω; Εσύ ‘σαι το
γραφτό μου, και να ‘θελα να σ’ αρνηθώ,
θα βρω το θάνατο μου.
Με την καρδιά μου πάλεψα
για να σε λησμονήσω,
κοντά σου καταστρέφομαι,
μα θα σ’ ακολουθήσω.
Τι να πω, τι να πω; Εσύ ‘σαι το
γραφτό μου, και να ‘θελα να σ’ αρνηθώ,
θα βρω το θάνατο μου.
Αυτό ήταν της μοίρας μου
και υποταγή δηλώνω
στα κολασμένα χέρια σου
ν’ αφήνομαι με πόνο.
Τι να πω, τι να πω; Εσύ ‘σαι το
γραφτό μου, και να ‘θελα να σ’ αρνηθώ,
θα βρω το θάνατο μου.
|
T’ amartoló su vádisma
to nu mu échi tholósi,
sta kolasména chéria su
pia mira m’ échi dósi;
Ti na po, ti na po; Esí ‘se to
graftó mu, ke na ‘thela na s’ arnithó,
tha vro to thánato mu.
Me tin kardiá mu pálepsa
gia na se lismoníso,
kontá su katastréfome,
ma tha s’ akoluthíso.
Ti na po, ti na po; Esí ‘se to
graftó mu, ke na ‘thela na s’ arnithó,
tha vro to thánato mu.
Aftó ítan tis miras mu
ke ipotagí dilóno
sta kolasména chéria su
n’ afínome me póno.
Ti na po, ti na po; Esí ‘se to
graftó mu, ke na ‘thela na s’ arnithó,
tha vro to thánato mu.
|