|
Αναγυρίζω το στενό
και πάω από άλλο τόπο
να μη σε βάλω αγάπη μου
στις γλώσσες των ανθρώπων
Σα θες εσύ να σ’ αγαπώ
κρυφά από τσοι γειτόνους
βάλε μηλιά στην πόρτα σου
να χώνομαι στσοι κλώνους
Στην γειτονιά που κάθεσαι
είναι οι όμορφες κοντά σου
μα συ `σαι το χρυσό δεντρί
κι άλλες τα κλαδιά σου
Πρόβαλλε στο παράθυρο
να δω το πρόσωπο σου
να δροσερέψω να γενώ
σαν το βασιλικό σου
Αρισμαροβιτσόβεργα και
διαμαντένια πέτρα
πως να ‘θελα ανταμώσουμε
το μάτι μου εξεπέτα
|
Anagirízo to stenó
ke páo apó állo tópo
na mi se válo agápi mu
stis glósses ton anthrópon
Sa thes esí na s’ agapó
krifá apó tsi gitónus
vále miliá stin pórta su
na chónome stsi klónus
Stin gitoniá pu káthese
ine i ómorfes kontá su
ma si `se to chrisó dentrí
ki álles ta kladiá su
Próvalle sto paráthiro
na do to prósopo su
na droserépso na genó
san to vasilikó su
Arismarovitsóverga ke
diamanténia pétra
pos na ‘thela antamósume
to máti mu eksepéta
|
