Τα καημούς της ξενιτιάς | Ta kaimus tis ksenitiás

Τα καημούς τη ξενιτείας
έφαγαν την ψυμ’
χωρίς μαναν, κυρ κι αδέρφεα
έρημον πουλίν.

Τα νεότηταμ’ σα ξένα
πώς εδέβανε
πριν την ώραν τα μαλλίαμ’
άσπρα έντανε.

Τα ξένα καταραμένα
μίαν κι γελάς
νέος φευς ασην πατρίδαν
γέρος όπις πας.

Ta kaimus ti ksenitias
éfagan tin psim’
chorís manan, kir ki adérfea
érimon pulín.

Ta neótitam’ sa kséna
pós edévane
prin tin óran ta mallíam’
áspra éntane.

Ta kséna kataraména
mían ki gelás
néos fevs asin patrídan
géros ópis pas.