Το κορίτσι π’ αγαπούσα
πήρε αέρα στα μυαλά,
άλλος το `χει ξελογιάσει
και δε με προσέχει πια.
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
Τσάμπα ανεβοκατεβαίνω
σκαλοπάτια, ανηφοριές,
και ρωτώ ποιος είναι αιτία
που χωρίσαν δυο καρδιές,
αχ! που χωρίσαν δυο καρδιές.
Το κορίτσι π’ αγαπούσα
ήταν τόσο σπιτικό,
τώρα όλο ξεπορτίζει
όταν πάω να το δω.
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
Τσάμπα ανεβοκατεβαίνω
σκαλοπάτια, ανηφοριές,
και ρωτώ ποιος είναι αιτία
που χωρίσαν δυο καρδιές,
αχ! που χωρίσαν δυο καρδιές.
Τα δικά της σκαλοπάτια
δε θα ξαν’ ανέβω πια
και θα ψάξω γι’ άλλη αγάπη
και καινούργια γειτονιά.
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
Τσάμπα ανεβοκατεβαίνω
σκαλοπάτια, ανηφοριές,
και ρωτώ ποιος είναι αιτία
που χωρίσαν δυο καρδιές,
αχ! που χωρίσαν δυο καρδιές.
|
To korítsi p’ agapusa
píre aéra sta mialá,
állos to `chi kselogiási
ke de me proséchi pia.
Amán, amán, amán, amán.
Tsába anevokateveno
skalopátia, aniforiés,
ke rotó pios ine etía
pu chorísan dio kardiés,
ach! pu chorísan dio kardiés.
To korítsi p’ agapusa
ítan tóso spitikó,
tóra ólo kseportízi
ótan páo na to do.
Amán, amán, amán, amán.
Tsába anevokateveno
skalopátia, aniforiés,
ke rotó pios ine etía
pu chorísan dio kardiés,
ach! pu chorísan dio kardiés.
Ta diká tis skalopátia
de tha ksan’ anévo pia
ke tha psákso gi’ álli agápi
ke kenurgia gitoniá.
Amán, amán, amán, amán.
Tsába anevokateveno
skalopátia, aniforiés,
ke rotó pios ine etía
pu chorísan dio kardiés,
ach! pu chorísan dio kardiés.
|