Απλή που είν’ η αγάπη
πεντάμορφη κι αόρατη
σαν κάθε τι που μένει καθαρό.
Ζωή που είν’ η αγάπη
και σαν βουνό θεόρατο
τι χώρεσε η καρδιά μας απορώ.
Το καράβι της αγάπης σαν περνά
ετοιμάσου να τα πιάσεις τα σκοινιά
το ταξίδι αυτό το κάνουν δυο μεριές
το καράβι κι οι προβλήτες
στις στεριές.
Απλή που είν’ η αγάπη
σαν μουσική του σύμπαντος
που μέσα από το γέλιο σου αντηχεί.
Ζωή που είν’ η αγάπη
κι ο νους μας τόσο ασήμαντος
για πράγματα μικρά που ανησυχεί.
Το καράβι της αγάπης σαν περνά
ετοιμάσου να τα πιάσεις τα σκοινιά
το ταξίδι αυτί το κάνουν δυο μεριές
τα καράβια κι οι προβλήτες
στις στεριές.
|
Aplí pu in’ i agápi
pentámorfi ki aórati
san káthe ti pu méni katharó.
Zoí pu in’ i agápi
ke san vunó theórato
ti chórese i kardiá mas aporó.
To karávi tis agápis san perná
etimásu na ta piásis ta skiniá
to taksídi aftó to kánun dio meriés
to karávi ki i provlítes
stis steriés.
Aplí pu in’ i agápi
san musikí tu síbantos
pu mésa apó to gélio su antichi.
Zoí pu in’ i agápi
ki o nus mas tóso asímantos
gia prágmata mikrá pu anisichi.
To karávi tis agápis san perná
etimásu na ta piásis ta skiniá
to taksídi aftí to kánun dio meriés
ta karávia ki i provlítes
stis steriés.
|