|
Αυτά τα μαύρα τρένα, αυτά τα μαύρα τραίνα,
αυτά τα μαύρα τρένα και τα βαριά καράβια,
αυτά σε πήραν από κοντά μου
κι είναι η ζωή μου θλιμμένη κι άδεια.
Τα βαριά καράβια και τα μαύρα τρένα,
μ’ άφησαν τη δόλια, αχ, χωρίς εσένα.
Πονώ και καταριέμαι, πονώ και καταριέμαι,
αυτά τα μαύρα τραίνα, γι’ αυτό που μου ‘χουν κάνει,
σαν τον καπνό τους, το μαυρισμένο,
βγάζει η καρδιά μου βαρύ ντουμάνι.
Τα βαριά καράβια και τα μαύρα τρένα,
μ’ άφησαν τη δόλια, αχ, χωρίς εσένα.
Αυτά τα μαύρα τραίνα, αυτά τα μαύρα τραίνα
και τα βαριά καράβια, που φεύγουν και σφυρίζουν,
τη μαύρη ώρα που σ’ έχω χάσει,
θα μου θυμίζουν, θα μου θυμίζουν,
Τα βαριά καράβια και τα μαύρα τρένα,
μ’ άφησαν τη δόλια, αχ, χωρίς εσένα.
|
Aftá ta mavra tréna, aftá ta mavra trena,
aftá ta mavra tréna ke ta variá karávia,
aftá se píran apó kontá mu
ki ine i zoí mu thlimméni ki ádia.
Ta variá karávia ke ta mavra tréna,
m’ áfisan ti dólia, ach, chorís eséna.
Ponó ke katariéme, ponó ke katariéme,
aftá ta mavra trena, gi’ aftó pu mu ‘chun káni,
san ton kapnó tus, to mavrisméno,
vgázi i kardiá mu varí ntumáni.
Ta variá karávia ke ta mavra tréna,
m’ áfisan ti dólia, ach, chorís eséna.
Aftá ta mavra trena, aftá ta mavra trena
ke ta variá karávia, pu fevgun ke sfirízun,
ti mavri óra pu s’ écho chási,
tha mu thimízun, tha mu thimízun,
Ta variá karávia ke ta mavra tréna,
m’ áfisan ti dólia, ach, chorís eséna.
|
