|
Κλειδώνομαι μέσα στο δωμάτιο μου
και τρεις φορές γυρνάω το κλειδί
Και βλέπω έξω απ’ το παράθυρό μου
Ανθρώπους να μιλάνε μοναχοί
Κάποιον να κλωτσάει ένα σκυλί
Και μια όμορφη γυναίκα να τρέχει στη βροχή
Κι εκεί που ξαναβρίσκω τον εαυτό μου
τον χάνω μες στου πλήθους τη βουή
κι ένα γέλιο φωτίζει το πρόσωπο μου
που άντεξα μια μέρα ακόμα σαν αυτή
Θυμάμαι ξαφνικά πως αύριο το πρωί
το ρολόι θα χτυπήσει πάλι έξι και μισή
κι αφού θα ξυπνήσω θα μπω στο αμάξι
μέσα στην τρέλα πάλι να χαθώ
και στο τίποτα με μάτια κλειστά
χωρίς να σκέφτομαι θα κάνω βουτιά
Θα ανοίξω το ράδιο δυνατά
για να χάσω μια μέρα ακόμα στη δουλειά
Πληρώνω με τόκο τη ζωή μου
κι ό,τι έχω δε μου φαίνεται αληθινό
για χρόνια θα χρωστάω τ’ αυτοκίνητό μου
και θα σκύβω το κεφάλι μου στ’ αφεντικό μου
Θα μένω συνεχώς με στόμα ανοιχτό
αλλάζοντας κανάλια μέχρι που να κοιμηθώ
Ξυπνάω τη νύχτα μες στον ιδρώτα
με κάτι που το λένε πανικό
και φωνάζω είναι όλα καλά
τραβάω τη κουβέρτα βιαστικά
κι αλλάζω γρήγορα πλευρά
να ξεχάσω τα κομμένα μου φτερά
|
Klidónome mésa sto domátio mu
ke tris forés girnáo to klidí
Ke vlépo ékso ap’ to paráthiró mu
Anthrópus na miláne monachi
Kápion na klotsái éna skilí
Ke mia ómorfi gineka na tréchi sti vrochí
Ki eki pu ksanavrísko ton eaftó mu
ton cháno mes stu plíthus ti vuí
ki éna gélio fotízi to prósopo mu
pu ánteksa mia méra akóma san aftí
Thimáme ksafniká pos avrio to pri
to rolói tha chtipísi páli éksi ke misí
ki afu tha ksipníso tha bo sto amáksi
mésa stin tréla páli na chathó
ke sto típota me mátia klistá
chorís na skéftome tha káno vutiá
Tha anikso to rádio dinatá
gia na cháso mia méra akóma sti duliá
Pliróno me tóko ti zoí mu
ki ó,ti écho de mu fenete alithinó
gia chrónia tha chrostáo t’ aftokínitó mu
ke tha skívo to kefáli mu st’ afentikó mu
Tha méno sinechós me stóma anichtó
allázontas kanália méchri pu na kimithó
Ksipnáo ti níchta mes ston idróta
me káti pu to léne panikó
ke fonázo ine óla kalá
traváo ti kuvérta viastiká
ki allázo grígora plevrá
na ksecháso ta komména mu fterá
|
