|
Τα πιο γλυκά χαμόγελα της μικρής μας πόλης
η Πόπη, η Τασούλα κι η Χριστίνα
η Μαρίνα κι η Λουτσιάνα στα ποδήλατα
απόγευμα, μου άνοιγαν τον ορίζοντα.
Όλη η βδομάδα πέρναγε για να ‘ρθει το Σαββάτο
στη βόλτα πάνω κάτω να σε δω
με τα μάτια της ψυχής μου εγώ σε κοίταγα
δε χόρταινα, πήρα μετά και πέταξα μακριά.
Πέρασαν τα χρόνια
γίναν τόσα στη ζωή μας
μια λέξη τότε δεν είχαμε πει.
Τώρα σαν με βλέπεις
μ’ αγκαλιάζεις κι όλο μου μιλάς
σαν πρόσωπο, αγαπημένο
σαν φίλο που για χρόνια είχε χαθεί.
Σαν φίλο που για χρόνια είχε χαθεί…
Μου άνοιγαν τον ορίζοντα…
|
Ta pio gliká chamógela tis mikrís mas pólis
i Pópi, i Tasula ki i Christína
i Marína ki i Lutsiána sta podílata
apógevma, mu ánigan ton orízonta.
Όli i vdomáda pérnage gia na ‘rthi to Savváto
sti vólta páno káto na se do
me ta mátia tis psichís mu egó se kitaga
de chórtena, píra metá ke pétaksa makriá.
Pérasan ta chrónia
ginan tósa sti zoí mas
mia léksi tóte den ichame pi.
Tóra san me vlépis
m’ agkaliázis ki ólo mu milás
san prósopo, agapiméno
san fílo pu gia chrónia iche chathi.
San fílo pu gia chrónia iche chathi…
Mu ánigan ton orízonta…
|
