Έλα να κλάψουμε μαζί
για τη χαμένη μας ζωή
στο ίδιο προσκεφάλι.
Δε φταις εσύ ούτε κι εγώ,
κάναμε λάθος και οι δυο,
αγάπη μου μεγάλη.
Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους,
για τους ανθρώπους και η συγγνώμη.
Κάναμε λάθος, κι αυτό το λάθος
είναι απόψε που μας ενώνει.
Μη με γυρίζεις στα παλιά,
θέλω απόψε με φιλιά
να σε καλωσορίσω.
Μη μένεις με το παρελθόν,
υπάρχει μέλλον και παρόν,
κι αυτό θέλω να ζήσω.
Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους,
για τους ανθρώπους και η συγγνώμη.
Κάναμε λάθος, κι αυτό το λάθος
είναι απόψε που μας ενώνει.
|
Έla na klápsume mazí
gia ti chaméni mas zoí
sto ídio proskefáli.
De ftes esí ute ki egó,
káname láthos ke i dio,
agápi mu megáli.
Ta láthi ine gia tus anthrópus,
gia tus anthrópus ke i singnómi.
Káname láthos, ki aftó to láthos
ine apópse pu mas enóni.
Mi me girízis sta paliá,
thélo apópse me filiá
na se kalosoríso.
Mi ménis me to parelthón,
ipárchi méllon ke parón,
ki aftó thélo na zíso.
Ta láthi ine gia tus anthrópus,
gia tus anthrópus ke i singnómi.
Káname láthos, ki aftó to láthos
ine apópse pu mas enóni.
|