Τα λόγια ξεθωριάζουν λίγο λίγο
σαν πίνακας που έμεινε στον ήλιο,
σαν άρωμα που έγειρε ανοιχτό.
Τα λόγια μου χυδαίες αγγελίες,
τα λόγια μου είναι παύλες και τελείες
που παίζουν την αλήθεια μου κρυφτό.
Τα λόγια αγριεμένο μονοπάτι,
τα λόγια μαχαιριά στην πλάτη.
Απόψε ο ουρανός αλλάζει χρώμα.
Τα λόγια που δεν μπαίνουν σε βιβλίο,
τα λόγια μαύρο αίμα σε σφαγείο,
τα λόγια που δεν είπαμε ακόμα.
Τα λόγια η σιωπή θα τα παγώσει
σα θάνατος και πάθος τα ζυγώσει,
σα φόβος τα δαγκώσει στο λαιμό.
Τα λόγια αντηχούν σαν προσπεράσουν,
σα δώσουν, σαν προδώσουν, σαν γελάσουν
κι η λησμονιά τα σπρώξει στο γκρεμό.
|
Ta lógia ksethoriázun lígo lígo
san pínakas pu émine ston ílio,
san ároma pu égire anichtó.
Ta lógia mu chidees angelíes,
ta lógia mu ine pavles ke telies
pu pezun tin alíthia mu kriftó.
Ta lógia agrieméno monopáti,
ta lógia macheriá stin pláti.
Apópse o uranós allázi chróma.
Ta lógia pu den benun se vivlío,
ta lógia mavro ema se sfagio,
ta lógia pu den ipame akóma.
Ta lógia i siopí tha ta pagósi
sa thánatos ke páthos ta zigósi,
sa fóvos ta dagkósi sto lemó.
Ta lógia antichun san prosperásun,
sa dósun, san prodósun, san gelásun
ki i lismoniá ta spróksi sto gkremó.
|