|
Βρέχει άστρα ο ουρανός στην αγκαλιά σου,
άλλαξαν τα χρώματα, πάρε με κοντά σου,
χίλια χρώματα χαράς τώρα με καίνε,
σαν κοιτώ τα μάτια σου και τι δε μου λένε,
φίλα με και ας χαθώ κι όλα θα μου φταίνε,
φίλα με και ας χαθώ, πυρκαγιές με καίνε.
Αχ, αυτά τα μάτια σου είναι μελένια,
είναι σκέτος πειρασμός, μ’ έβαλαν σε έννοια,
χίλιες νύχτες κι αν βρεθώ στην αγκαλιά σου,
πάλι δε μου φτάνουνε όλα τα φιλιά σου.
Της καρδιάς, δεν μέτρησα, όλα τα πάθη,
δεν με νοιάζει κι αν βρεθώ σε λάθος στάση,
φθάνει πια να μου μιλάς μόνο γι’ αγάπη
κι άσ’ τονε τον έρωτα μόνος του για να `ρθει,
απ’ τις πίκρες, οι χαρές είναι πιο λίγες,
ως την άκρη τ’ ουρανού τις χαρές μου πήγες.
Αχ, αυτά τα μάτια σου είναι μελένια,
είναι σκέτος πειρασμός, μ’ έβαλαν σε έννοια,
χίλιες νύχτες κι αν βρεθώ στην αγκαλιά σου,
πάλι δε μου φτάνουνε όλα τα φιλιά σου
|
Oréchi ástra o uranós stin agkaliá su,
állaksan ta chrómata, páre me kontá su,
chília chrómata charás tóra me kene,
san kitó ta mátia su ke ti de mu léne,
fíla me ke as chathó ki óla tha mu ftene,
fíla me ke as chathó, pirkagiés me kene.
Ach, aftá ta mátia su ine melénia,
ine skétos pirasmós, m’ évalan se énnia,
chílies níchtes ki an vrethó stin agkaliá su,
páli de mu ftánune óla ta filiá su.
Tis kardiás, den métrisa, óla ta páthi,
den me niázi ki an vrethó se láthos stási,
ftháni pia na mu milás móno gi’ agápi
ki ás’ tone ton érota mónos tu gia na `rthi,
ap’ tis píkres, i charés ine pio líges,
os tin ákri t’ uranu tis charés mu píges.
Ach, aftá ta mátia su ine melénia,
ine skétos pirasmós, m’ évalan se énnia,
chílies níchtes ki an vrethó stin agkaliá su,
páli de mu ftánune óla ta filiá su
|
