|
Μόνο ένα ρόλο ξέρεις
και τον παίζεις διαρκώς
και ταιριάζεις περιστάσεις
και αγάπες γενικώς
Κρίμα που ήσουν σκηνοθέτης
μιας αγάπης, μιας γιορτής
κι έμεινες σ’ αυτό το έργο
να κοιτάς σαν θεατής
Τα παραμύθια μια φορά
που δίνανε φτερά
τις νύχτες καταργούσαν
κι εσύ δεν ξέρεις τι να πεις
γι’ αυτό και καταργείς
αυτούς που σ’ αγαπούσαν
Σου ‘χα δείξει την πληγή μου
και στην είχα εμπιστευτεί
μα οι πληγές δεν έχουν λόγια
ο καθένας να πιαστεί
Νόμιζες πως είχες ρόλο
από τους ιδανικούς
ήξερες τους μονολόγους
μα δεν ήξερες ν’ ακούς
|
Móno éna rólo kséris
ke ton pezis diarkós
ke teriázis peristásis
ke agápes genikós
Kríma pu ísun skinothétis
mias agápis, mias giortís
ki émines s’ aftó to érgo
na kitás san theatís
Ta paramíthia mia forá
pu dínane fterá
tis níchtes katargusan
ki esí den kséris ti na pis
gi’ aftó ke katargis
aftus pu s’ agapusan
Su ‘cha diksi tin pligí mu
ke stin icha ebistefti
ma i pligés den échun lógia
o kathénas na piasti
Nómizes pos iches rólo
apó tus idanikus
íkseres tus monológus
ma den íkseres n’ akus
|
