Όταν θα μάθεις πως είμ’ εργάτης,
τότε θα πάψεις να μ’ αγαπάς
κι αυτά τα χέρια μου, τα ροζιασμένα
με ειρωνεία θα τα κοιτάς.
Απόψε ζούμε στα παραμύθια
που τελειώνουνε ως το πρωί,
είναι φαρμάκι πικρό η αλήθεια,
άλλο αγάπη κι άλλο ζωή.
Όταν σου πούνε το όνομά μου
ίσως ξεχάσουνε για να σου πουν
αυτά τα χέρια μου, τα ροζιασμένα,
μάνα, πατέρα κι αδέρφια ζουν.
Απόψε ζούμε στα παραμύθια
που τελειώνουνε ως το πρωί,
είναι φαρμάκι πικρό η αλήθεια,
άλλο αγάπη κι άλλο ζωή.
|
Όtan tha máthis pos im’ ergátis,
tóte tha pápsis na m’ agapás
ki aftá ta chéria mu, ta roziasména
me ironia tha ta kitás.
Apópse zume sta paramíthia
pu teliónune os to pri,
ine farmáki pikró i alíthia,
állo agápi ki állo zoí.
Όtan su pune to ónomá mu
ísos ksechásune gia na su pun
aftá ta chéria mu, ta roziasména,
mána, patéra ki adérfia zun.
Apópse zume sta paramíthia
pu teliónune os to pri,
ine farmáki pikró i alíthia,
állo agápi ki állo zoí.
|