Έφτασα εδώ απ’ το χαμένο μονοπάτι να τα πιάσω όλα απ’ την αρχή
Ήρθα να φάμε μαζί ψωμί κι αλάτι να μην αφήσω ούτε μια στιγμή
Βγαίνω στο φως που με ξυπνά, με γλιτώνει και στον αέρα που με κρατάει ψηλά,
βγάζει φτερά και μας σηκώνει αυτή η μέρα κι ας μην πάει πουθενά.
Οι δυο μας είμαστε γλυκιά συμμορία σ’ αυτή τη πόλη τη τυφλή.
Ψάχνουμε νόημα και μια σημασία γιατί μονάχα οι τρελοί
φωνάζουν στη σιωπή.
Αυτή η ανάγκη που με πάει και με φέρνει είναι από μένα πολύ πιο δυνατή.
Μη με φοβάσαι όταν με παρασέρνει εγώ δεν έχω ακόμα κουραστεί
πέτρα να γίνομαι και να κατρακυλάω και ν’ ανεβάζω κι άλλο τις στροφές,
μες στα νοήματα να παραπατάω να βάζω στα σκοτάδια μας φωτιές.
Χορεύουν τέρατα μαζί μας και σημεία, μας κοροϊδεύουν οι καιροί.
Τώρα που γράφεται ξανά η ιστορία κι αλλάζουνε οι ουρανοί
Εμείς αρχίζουμε γιορτή
Έφτασα εδώ απ’ το χαμένο μονοπάτι να τα πιάσω όλα απ’ την αρχή.
Ήρθα να φάμε μαζί ψωμί κι αλάτι να μη σ’ αφήσω ούτε μια στιγμή.
Οι δυο μας είμαστε γλυκιά συμμορία σ’ αυτή τη πόλη τη τυφλή.
Ψάχνουμε νόημα και μια σημασία και νικάμε τη σιωπή.
Χορεύουν τέρατα μαζί μας και σημεία μας κοροϊδεύουν οι καιροί.
Τώρα που γράφεται ξανά η ιστορία κι αλλάζουνε οι ουρανοί.
Εμείς αρχίζουμε γιορτή
|
Έftasa edó ap’ to chaméno monopáti na ta piáso óla ap’ tin archí
Ήrtha na fáme mazí psomí ki aláti na min afíso ute mia stigmí
Ogeno sto fos pu me ksipná, me glitóni ke ston aéra pu me kratái psilá,
vgázi fterá ke mas sikóni aftí i méra ki as min pái puthená.
I dio mas imaste glikiá simmoría s’ aftí ti póli ti tiflí.
Psáchnume nóima ke mia simasía giatí monácha i treli
fonázun sti siopí.
Aftí i anágki pu me pái ke me férni ine apó ména polí pio dinatí.
Mi me fováse ótan me parasérni egó den écho akóma kurasti
pétra na ginome ke na katrakiláo ke n’ anevázo ki állo tis strofés,
mes sta noímata na parapatáo na vázo sta skotádia mas fotiés.
Chorevun térata mazí mas ke simia, mas koroidevun i keri.
Tóra pu gráfete ksaná i istoría ki allázune i urani
Emis archízume giortí
Έftasa edó ap’ to chaméno monopáti na ta piáso óla ap’ tin archí.
Ήrtha na fáme mazí psomí ki aláti na mi s’ afíso ute mia stigmí.
I dio mas imaste glikiá simmoría s’ aftí ti póli ti tiflí.
Psáchnume nóima ke mia simasía ke nikáme ti siopí.
Chorevun térata mazí mas ke simia mas koroidevun i keri.
Tóra pu gráfete ksaná i istoría ki allázune i urani.
Emis archízume giortí
|