|
Ζήσε τώρα μόνος μέσα στη σιωπή
Αφού δεν εκτίμησες ποτέ σου όσα είχες
Μη μου λες πονάω είσαι στην αρχή
Γιατί ακόμα τίποτα στ’ ορκίζομαι δεν είδες
Και που να δεις αργότερα, που θα ‘ρθουν τα χειρότερα
Θα με ζητάς με κλάματα, μα θα ναι αργά για θαύματα
Και που να δεις αργότερα, που θα ‘ρθουν τα χειρότερα
Και που να δεις τι έπεται, για κάποιον που δεν ντρέπεται
Μέσ’ σε μια βαλίτσα βάζω ότι μπορώ
Ένα αντίο ίσα που προφταίνουμε να πούμε
Μη σε ‘δω να κλάψεις σε παρακαλώ
Κράτησε τα δάκρυα θα σου χρειαστούνε
Και που να δεις αργότερα, που θα ‘ρθουν τα χειρότερα
Θα με ζητάς με κλάματα, μα θα ναι αργά για θαύματα
Και που να δεις αργότερα, που θα ‘ρθουν τα χειρότερα
Και που να δεις τι έπεται, για κάποιον που δεν ντρέπεται
|
Zíse tóra mónos mésa sti siopí
Afu den ektímises poté su ósa iches
Mi mu les ponáo ise stin archí
Giatí akóma típota st’ orkízome den ides
Ke pu na dis argótera, pu tha ‘rthun ta chirótera
Tha me zitás me klámata, ma tha ne argá gia thafmata
Ke pu na dis argótera, pu tha ‘rthun ta chirótera
Ke pu na dis ti épete, gia kápion pu den ntrépete
Més’ se mia valítsa vázo óti boró
Έna antío ísa pu proftenume na pume
Mi se ‘do na klápsis se parakaló
Krátise ta dákria tha su chriastune
Ke pu na dis argótera, pu tha ‘rthun ta chirótera
Tha me zitás me klámata, ma tha ne argá gia thafmata
Ke pu na dis argótera, pu tha ‘rthun ta chirótera
Ke pu na dis ti épete, gia kápion pu den ntrépete
|
