|
Και οι δυο τους ήταν σιωπηλοί, χωρίς φροντίδα
Μικρούς τους έπλασε ο Θεός, χωρίς ελπίδα
Αλλού τα μάτια να κοιτάν, γι’ άλλα εκείνοι να πονάν
Μια παραζάλη και όνειρα, κρατάν στους ώμους
Τα γέλια τους ανάβουνε, φωτιές στους δρόμους
Μικρούς τους έπλασε ο Θεός
Μα αυτοί δεν ήταν, ευτυχώς..
Και μία νύχτα σαν και αυτή, ακούν μια σφαίρα
Κρατάν τα χέρια τους σφιχτά, κρατάν τα χέρια τους σφιχτά
Βαδίζουν και παραμιλούν, μες στα σκουπίδια
Και τραγουδούν, αν αγαπάς, υπάρχει ελπίδα
Τίποτα δεν τους σταματά, τίποτα δεν τους σταματά
Όπου κοιτάνε τώρα πια, ο κόσμος γέρνει
Πια δεν φοβούνται τα θεριά, πια δεν φοβούνται τα θεριά
Όπου κοιτάνε τώρα πια, ο κόσμος γέρνει
Ο φόβος τους μοιάζει σιγά να ξεμακραίνει
Μικρούς τους έπλασε ο Θεός
Μα αυτοί δεν ήταν, ευτυχώς..
|
Ke i dio tus ítan siopili, chorís frontída
Mikrus tus éplase o Theós, chorís elpída
Allu ta mátia na kitán, gi’ álla ekini na ponán
Mia parazáli ke ónira, kratán stus ómus
Ta gélia tus anávune, fotiés stus drómus
Mikrus tus éplase o Theós
Ma afti den ítan, eftichós..
Ke mía níchta san ke aftí, akun mia sfera
Kratán ta chéria tus sfichtá, kratán ta chéria tus sfichtá
Oadízun ke paramilun, mes sta skupídia
Ke tragudun, an agapás, ipárchi elpída
Típota den tus stamatá, típota den tus stamatá
Όpu kitáne tóra pia, o kósmos gérni
Pia den fovunte ta theriá, pia den fovunte ta theriá
Όpu kitáne tóra pia, o kósmos gérni
O fóvos tus miázi sigá na ksemakreni
Mikrus tus éplase o Theós
Ma afti den ítan, eftichós..
|
