Μες στην Αθήνα ξενυχτώ, για σένα βρε μικρό μου
και κάθε μέρα εγώ για σε, βρ’ αμάν αμάν, βρίσκω το διαβολό μου
και κάθε μέρα εγώ για σε, βρ’ αμάν αμάν, βρίσκω το διαβολό μου.
Για σένανε πινώ κρασί, για σένανε σουρώνω,
για σένα βρ’ Αθηναίισσα, βρ’ αμάν αμάν, πίνω και μαραζώνω,
για σένα βρ’ Αθηναίισσα, βρ’ αμάν αμάν, πίνω και μαραζώνω.
Αν θέλεις, βρ’ Αθηναίισσα, μαζί μου για να ζήσεις
και τη φωτιά που μ’ άναψες, βρ’ αμάν αμάν, φρόντισε να τη σβήσεις,
και τη φωτιά που μ’ άναψες, βρ’ αμάν αμάν, πρόσεξε να τη σβήσεις.
Κοιτά, βρε Αθηναίισσα, τα κόλπα σου μη κάνεις,
με μένανε που έμπλεξες, βρ’ αμάν αμάν, γερά δε θα τα βγάλεις,
με μένανε που έμπλεξες, βρ’ αμάν αμάν, γερά δε θα τα βγάλεις.
|
Mes stin Athína ksenichtó, gia séna vre mikró mu
ke káthe méra egó gia se, vr’ amán amán, vrísko to diavoló mu
ke káthe méra egó gia se, vr’ amán amán, vrísko to diavoló mu.
Gia sénane pinó krasí, gia sénane suróno,
gia séna vr’ Athinissa, vr’ amán amán, píno ke marazóno,
gia séna vr’ Athinissa, vr’ amán amán, píno ke marazóno.
An thélis, vr’ Athinissa, mazí mu gia na zísis
ke ti fotiá pu m’ ánapses, vr’ amán amán, fróntise na ti svísis,
ke ti fotiá pu m’ ánapses, vr’ amán amán, prósekse na ti svísis.
Kitá, vre Athinissa, ta kólpa su mi kánis,
me ménane pu éblekses, vr’ amán amán, gerá de tha ta vgális,
me ménane pu éblekses, vr’ amán amán, gerá de tha ta vgális.
|