|
Ψάχνω αφέντη να τον πείσω
ψάχνω τσίρκο να με πάρει
εγώ που’ λεγα θα ζήσω
σαν ελεύθερο λιοντάρι
Κι άντε τώρα τι να κρύψω
που με πήρανε χαμπάρι
το μυαλό μου αν δε ζαλίσω
όπου να ‘ναι θα κλατάρει
Φέρτε ντρόγκες, φέρτε χόρτα
φέρτε χάπια και σιρόπια
δε θα μείνει εδώ απόψε
κάτι που εγώ δεν το `πια
Εγώ που έβλεπα μονάχα
μέσα κι έξω μου καθρέφτες
κι ήμουνα ο πιο ωραίος
ο πιο ψεύτης μες στους ψεύτες
Τώρα πια παρακαλάω
να εξαφανιστούν να σπάσουν
και τα μάτια μου για λίγο
ότι βλέπουν να ξεχάσουν
Εγώ που έμοιαζα με λύκο
πεινασμένο στο σαλόνι
κι άφηνα την αφεντιά μου
να την κυβερνάει η οθόνη
Τώρα πια παρακαλάω
να εξαφανιστεί να σπάσει
και τον καναπέ μου κάποιος
στη φωτιά να τον πετάξει
|
Psáchno afénti na ton piso
psáchno tsírko na me pári
egó pu’ lega tha zíso
san elefthero liontári
Ki ánte tóra ti na krípso
pu me pírane chabári
to mialó mu an de zalíso
ópu na ‘ne tha klatári
Férte ntrógkes, férte chórta
férte chápia ke sirópia
de tha mini edó apópse
káti pu egó den to `pia
Egó pu évlepa monácha
mésa ki ékso mu kathréftes
ki ímuna o pio oreos
o pio pseftis mes stus pseftes
Tóra pia parakaláo
na eksafanistun na spásun
ke ta mátia mu gia lígo
óti vlépun na ksechásun
Egó pu émiaza me líko
pinasméno sto salóni
ki áfina tin afentiá mu
na tin kivernái i othóni
Tóra pia parakaláo
na eksafanisti na spási
ke ton kanapé mu kápios
sti fotiá na ton petáksi
|
