|
Την καρδιά σου σε κύκλο διπλό να την κλείσεις
σε κύκλο από φλόγα, σε κύκλο από πάγο
και στα χείλη ν’ ανθίζει πικρό χαμογέλιο
ακούγοντας τον κρύφιων παθών τον Ιάγο
Ό,τι εζήτησες να ‘ναι μακριά σου, μακριά σου
κρυφά κι από σένα, να το ‘χεις βαθιά σου
στους μεγάλους τους δρόμους να φεύγεις αλήτης
και να ‘σαι εσύ η σκιά της σκιάς σου.
Τη φλόγα να κρύβεις κι απ’ τον αδερφό σου
ηφαίστειο αναμμένο ώσπου να γένει
και μια νύχτα η θύελλα που κρύβεις εντός σου
να σ’ έβρει σαν φύλλο ξερό που το σέρνει.
|
Tin kardiá su se kíklo dipló na tin klisis
se kíklo apó flóga, se kíklo apó págo
ke sta chili n’ anthízi pikró chamogélio
akugontas ton krífion pathón ton Iágo
Ό,ti ezítises na ‘ne makriá su, makriá su
krifá ki apó séna, na to ‘chis vathiá su
stus megálus tus drómus na fevgis alítis
ke na ‘se esí i skiá tis skiás su.
Ti flóga na krívis ki ap’ ton aderfó su
ifestio anamméno óspu na géni
ke mia níchta i thíella pu krívis entós su
na s’ évri san fíllo kseró pu to sérni.
|
