|
Μένω εδώ στης καρδιάς το σταθμό
σε περιμένω να ‘ρθεις
Στον ίδιο δρόμο, στον ίδιο αριθμό
σαν μια σταγόνα βροχής
Είσαι για μένα ψυχή στο ρυθμό
χάδι μιας άλλης ζωής
Στον ίδιο κόσμο, στον ίδιο καημό
γίνε πνοή της πνοής
Η ζωή μου περνά
σε έρημους δρόμους δρόμους γυρνά
Μαζί σου τελειώνει, αρχίζει ξανά
Ισορροπώ στης καρδιάς την κορφή
μοιάζω με εικόνα θολή
Κι όταν μου λες πως με θέλεις πολύ
γίνομαι πάλι παιδί
Είμαι για σένα της νύχτας φωνή
σώμα, φωτιά κι απειλή
Κι όταν σου λέω σε θέλω πολύ
σπάει της καρδιάς το σκοινί
Η ζωή μου περνά
σε έρημους δρόμους δρόμους γυρνά
Μαζί σου τελειώνει, αρχίζει ξανά
|
Méno edó stis kardiás to stathmó
se periméno na ‘rthis
Ston ídio drómo, ston ídio arithmó
san mia stagóna vrochís
Ise gia ména psichí sto rithmó
chádi mias állis zoís
Ston ídio kósmo, ston ídio kaimó
gine pnoí tis pnoís
I zoí mu perná
se érimus drómus drómus girná
Mazí su telióni, archízi ksaná
Isorropó stis kardiás tin korfí
miázo me ikóna tholí
Ki ótan mu les pos me thélis polí
ginome páli pedí
Ime gia séna tis níchtas foní
sóma, fotiá ki apilí
Ki ótan su léo se thélo polí
spái tis kardiás to skiní
I zoí mu perná
se érimus drómus drómus girná
Mazí su telióni, archízi ksaná
|
