Νιώθεις ποτέ της νύχτας το δοξάρι
Όταν στις καρδιές καλοκαιριάζει
τι λέει το φεγγάρι που χαϊδεύει τη πέτρα
ο αέρας που θροΐζει τα δέντρα
Νιώθεις ποτέ τι παίζει το δοξάρι
στις βουρκωμένες χώρες σκοτεινιάζει
την επαφή του φόβου στο δέρμα
όταν ο ιδρώτας γλιστράει στο κορμί σου
Νιώθεις ποτέ τι βλέπει αυτός
που βουλιάζει στης ψυχής του το τέλμα
Τι βλέπει ο τυφλός τι είναι εκείνο
που κοιτάζει το φως όταν φτάνει στης μέρας το τέρμα
Βλέπεις ποτέ της νύχτας το δοξάρι
όταν στις καρδιές καλοκαιριάζει
Βλέπεις μωρέ ψηλώνει το χορτάρι
αδέσποτη η λύρα τ’ αγκαλιάζει
|
Nióthis poté tis níchtas to doksári
Όtan stis kardiés kalokeriázi
ti léi to fengári pu chaidevi ti pétra
o aéras pu throΐzi ta déntra
Nióthis poté ti pezi to doksári
stis vurkoménes chóres skotiniázi
tin epafí tu fóvu sto dérma
ótan o idrótas glistrái sto kormí su
Nióthis poté ti vlépi aftós
pu vuliázi stis psichís tu to télma
Ti vlépi o tiflós ti ine ekino
pu kitázi to fos ótan ftáni stis méras to térma
Olépis poté tis níchtas to doksári
ótan stis kardiés kalokeriázi
Olépis moré psilóni to chortári
adéspoti i líra t’ agkaliázi
|