Μου ’δειχνες στο χάρτη τα βουνά
κι έλεγες θα πάμε μακριά.
Έσβηνε τα φώτα η πόλη,
σώπαινε το περιβόλι,
της ζωής η μελισσοφωλιά.
Τότε μ’ έπαιρνες ταξίδι
και στο φτωχικό στρωσίδι
φέρναμε τη γη γυροβολιά.
Τράβαγες στο χάρτη μολυβιές,
θάλασσες περνούσες και στεριές.
Έσβηνε τα φώτα η πόλη,
σώπαινε το περιβόλι,
της ζωής η μελισσοφωλιά.
Τότε μ’ έπαιρνες ταξίδι
και στο φτωχικό στρωσίδι
φέρναμε τη γη γυροβολιά.
Αχ, κυνηγημένο της ζωής,
τίποτα δεν πρόφτασες να δεις.
Έσβησε τα φώτα η πόλη,
σώπασε το περιβόλι,
της ζωής η μελισσοφωλιά.
Πας μονάχο σου ταξίδι
και στο φτωχικό στρωσίδι
μ’ έφερ’ ο καημός γυροβολιά.
|
Mu ’dichnes sto chárti ta vuná
ki éleges tha páme makriá.
Έsvine ta fóta i póli,
sópene to perivóli,
tis zoís i melissofoliá.
Tóte m’ épernes taksídi
ke sto ftochikó strosídi
férname ti gi girovoliá.
Trávages sto chárti moliviés,
thálasses pernuses ke steriés.
Έsvine ta fóta i póli,
sópene to perivóli,
tis zoís i melissofoliá.
Tóte m’ épernes taksídi
ke sto ftochikó strosídi
férname ti gi girovoliá.
Ach, kinigiméno tis zoís,
típota den próftases na dis.
Έsvise ta fóta i póli,
sópase to perivóli,
tis zoís i melissofoliá.
Pas monácho su taksídi
ke sto ftochikó strosídi
m’ éfer’ o kaimós girovoliá.
|