|
Τι έχεις και δε μου μιλάς, δε με κοιτάζεις,
και με καημό μικρούλα μου αναστενάζεις,
για πες μου τι σου είπανε πάλι για μένα
κι είναι τα μάτια σου με δάκρυα βρεγμένα,
για πες μου τι σου είπανε πάλι για μένα
κι είναι τα μάτια σου με δάκρυα βρεγμένα.
Το μάθανε πως σ’ αγαπώ και υποφέρουν,
οι φιλινάδες σου, μικρή μου, μας ζηλεύουν,
μην τις πιστεύεις, μην ακούς ότι σου λένε,
δε θέλω τα ματάκια σου για με να κλαίνε,
μην τις πιστέψεις, μην ακούς το τι σου λένε,
δεν θέλω τα ματάκια σου για με να κλαίνε.
Σε αγαπώ, για σένα χάνουμαι και λιώνω,
όταν σε βλέπω, πάντοτε σε καμαρώνω,
πάντα δική μου θα ’σαι, πια μη συλλογιέσαι
και μην ακούς το τι σου λένε και γελιέσαι,
πάντα δική μου θα ’σαι, πια μη συλλογιέσαι
και μην ακούς το τι σου λένε και γελιέσαι.
|
Ti échis ke de mu milás, de me kitázis,
ke me kaimó mikrula mu anastenázis,
gia pes mu ti su ipane páli gia ména
ki ine ta mátia su me dákria vregména,
gia pes mu ti su ipane páli gia ména
ki ine ta mátia su me dákria vregména.
To máthane pos s’ agapó ke ipoférun,
i filinádes su, mikrí mu, mas zilevun,
min tis pistevis, min akus óti su léne,
de thélo ta matákia su gia me na klene,
min tis pistépsis, min akus to ti su léne,
den thélo ta matákia su gia me na klene.
Se agapó, gia séna chánume ke lióno,
ótan se vlépo, pántote se kamaróno,
pánta dikí mu tha ’se, pia mi sillogiése
ke min akus to ti su léne ke geliése,
pánta dikí mu tha ’se, pia mi sillogiése
ke min akus to ti su léne ke geliése.
|
