Φταίει τού πατέρα σου ο πατέρας
που νόμιζε όλα τα κατείχε,
φταίει τής μητέρας σου η μητέρα
που εφοπλιστή άνδρα δεν είχε,
φταίει το τρολεϋ στη στάση
που, ανάθεμά το, αργεί να φτάσει
και στη δουλειά αργοπορημένος,
χωρίς ανάσα ο καημένος.
Κι εσύ ρωτάς τι να `ναι, τι
αυτό που φταίει στη ζωή.
Φταίει το μωρό που δίπλα κλαίει
και η νοικοκυρά που λέει,
το νοίκι πρέπει να σ’ αυξήσει
και κοσμική ζωή να ζήσει,
φταίει το ένα και το άλλο
και το μικρό και το μεγάλο,
φταίει το σύννεφο που βρέχει
και το ταβάνι σου που τρέχει.
Κι εσύ ρωτάς τι να `ναι, τι
αυτό που φταίει στη ζωή.
|
Ftei tu patéra su o patéras
pu nómize óla ta katiche,
ftei tís mitéras su i mitéra
pu efoplistí ándra den iche,
ftei to trolei sti stási
pu, anáthemá to, argi na ftási
ke sti duliá argoporiménos,
chorís anása o kaiménos.
Ki esí rotás ti na `ne, ti
aftó pu ftei sti zoí.
Ftei to moró pu dípla klei
ke i nikokirá pu léi,
to niki prépi na s’ afksísi
ke kosmikí zoí na zísi,
ftei to éna ke to állo
ke to mikró ke to megálo,
ftei to sínnefo pu vréchi
ke to taváni su pu tréchi.
Ki esí rotás ti na `ne, ti
aftó pu ftei sti zoí.
|