Ήταν ο ήλιος στην κορφή
μα ο ουρανός στην δύση
γλάροι τους παίρναν την ψυχή
απ’ το κορμί πριν σβήσει
Εμάς τι μας μέλλει;
ας είχανε μυαλό
για πλήξη και για πόνο
δεν έχουμε καιρό
Θαρρείς πνίγεται η γη
και πια δεν ανασαίνει
γι’ αυτούς που ζουν απ’ τη μεριά
που ο ήλιος δεν ζεσταίνει
Εμάς τι μας μέλλει;
ας είχανε μυαλό
για πλήξη και για πόνο
δεν έχουμε καιρό
Εμάς θα σταυρώσουν;
ή μήπως τον Χριστό
για πλήξη και για πόνο
δεν έχουμε καιρό
|
Ήtan o ílios stin korfí
ma o uranós stin dísi
glári tus pernan tin psichí
ap’ to kormí prin svísi
Emás ti mas mélli;
as ichane mialó
gia plíksi ke gia póno
den échume keró
Tharris pnígete i gi
ke pia den anaseni
gi’ aftus pu zun ap’ ti meriá
pu o ílios den zesteni
Emás ti mas mélli;
as ichane mialó
gia plíksi ke gia póno
den échume keró
Emás tha stavrósun;
í mípos ton Christó
gia plíksi ke gia póno
den échume keró
|