Το ‘χω ρίξει στο ξενύχτι, μια και μ’ άφησες τρελή,
ξαναρχίζω πάλι μόνος την παλιά μου τη ζωή,
ξαναρχίζω πάλι μόνος την παλιά μου τη ζωή.
Τι μπελάς το γυναικείο φύλο
κι ο Αδαμ την έπαθ’ από το μήλο,
που να βρεις στον ντουνιά
μια γυναίκα με καρδιά,
σαν γάτες είναι πονηρές,
ζηλιάρες και κακές.
Τις λατρεύουμε κι εκείνες με τον πόνο μας γελούν,
σα μπεγλέρια πια μας παίζουν, ώσπου να μας βαρεθούν,
σα μπεγλέρια πια μας παίζουν, ώσπου να μας βαρεθούν.
Τι μπελάς το γυναικείο φύλο
κι ο Αδαμ την έπαθ’ από το μήλο,
που να βρεις στον ντουνιά
μια γυναίκα με καρδιά,
σαν γάτες είναι πονηρές,
ζηλιάρες και κακές.
|
To ‘cho ríksi sto kseníchti, mia ke m’ áfises trelí,
ksanarchízo páli mónos tin paliá mu ti zoí,
ksanarchízo páli mónos tin paliá mu ti zoí.
Ti belás to ginekio fílo
ki o Adam tin épath’ apó to mílo,
pu na vris ston ntuniá
mia gineka me kardiá,
san gátes ine ponirés,
ziliáres ke kakés.
Tis latrevume ki ekines me ton póno mas gelun,
sa begléria pia mas pezun, óspu na mas varethun,
sa begléria pia mas pezun, óspu na mas varethun.
Ti belás to ginekio fílo
ki o Adam tin épath’ apó to mílo,
pu na vris ston ntuniá
mia gineka me kardiá,
san gátes ine ponirés,
ziliáres ke kakés.
|