Aς πα να δουν τα μάτια μου
πώς τα περνά η αγάπη μου,
μήν’ ηύρ’ αλλού κι αγάπησε
και μένα μ’ απαράτησε.
Ποιος το `πε, βρε μελαχρινό,
ποιος το `πε πως δε σ’ αγαπώ.
Κι αν το `πε ο ήλιος να μη βγει,
τ’ άστρι να μην ξημερωθεί,
κι αν το `πανε στην εκκλησιά,
κερί να μην ανάψω πια.
Ας παν να ιδούν τα μάτια μου
πώς τα περνάει η αγάπη μου
μην ήβρε αλλού κι αγάπησε
κι εμένα μ’ απαράτησε.
Ποιος στο `πε δεντρουλάκι μου
δεν σ’ αγαπώ πουλί πουλάκι μου,
αν στο `πε ο ήλιος βρε, βρε να μη βγει
τ’ άστρι να μη ξημερωθεί.
|
As pa na dun ta mátia mu
pós ta perná i agápi mu,
mín’ iír’ allu ki agápise
ke ména m’ aparátise.
Pios to `pe, vre melachrinó,
pios to `pe pos de s’ agapó.
Ki an to `pe o ílios na mi vgi,
t’ ástri na min ksimerothi,
ki an to `pane stin ekklisiá,
kerí na min anápso pia.
As pan na idun ta mátia mu
pós ta pernái i agápi mu
min ívre allu ki agápise
ki eména m’ aparátise.
Pios sto `pe dentruláki mu
den s’ agapó pulí puláki mu,
an sto `pe o ílios vre, vre na mi vgi
t’ ástri na mi ksimerothi.
|