Θα λιώσει πάλι στο παρακάλι,
τι σου ζητάει και το διώχνεις το παιδί,
να πας κοντά του, στην αγκαλιά του,
να του μιλήσεις, τον καημό για να του σβήσεις.
Τι να την κάνει τη ζωή
χωρίς εσένα το παιδί,
σε ποιον, τον πόνο του, να πει,
πήγαινε απόψε, πάλι θέλει να σε δει.
Το παρακάνεις μ’ αυτά που κάνεις,
μην το παιδεύεις, σ’ αγαπάει το παιδί,
πάρ’ το κοντά σου κι απ’ την καρδιά σου
πες του δυο λόγια, να του φύγει η στενοχώρια.
Τι να την κάνει τη ζωή
χωρίς εσένα το παιδί,
σε ποιον, τον πόνο του, να πει,
πήγαινε απόψε, πάλι θέλει να σε δει.
|
Tha liósi páli sto parakáli,
ti su zitái ke to dióchnis to pedí,
na pas kontá tu, stin agkaliá tu,
na tu milísis, ton kaimó gia na tu svísis.
Ti na tin káni ti zoí
chorís eséna to pedí,
se pion, ton póno tu, na pi,
pígene apópse, páli théli na se di.
To parakánis m’ aftá pu kánis,
min to pedevis, s’ agapái to pedí,
pár’ to kontá su ki ap’ tin kardiá su
pes tu dio lógia, na tu fígi i stenochória.
Ti na tin káni ti zoí
chorís eséna to pedí,
se pion, ton póno tu, na pi,
pígene apópse, páli théli na se di.
|