|
Έφυγες να ζήσεις σ’ άλλη αγκαλιά
κι έγινε η ζωή μου μια λαβωματιά,
είν’ ο χωρισμός σου θάνατος αργός,
τώρα και να ζω, τώρα και να ζω
ζω χωρίς σκοπό.
Τι να την κάνω τη ζωή
αφού έφυγες εσύ
που ήσουν η ίδια μου η ζωή,
Τι να την κάνω τη ζωή
αφού έφυγες εσύ
που ήσουν τέλος και αρχή, τι.
Έφυγες κι εμένα μ’ έκοψες στα δυο
και απελπισμένα μόνος τριγυρνώ,
όσο σε θυμάμαι πιο πολύ πονώ,
τώρα και να ζω, τώρα και να ζω
ζω χωρίς σκοπό.
Τι να την κάνω τη ζωή
αφού έφυγες εσύ
που ήσουν η ίδια μου η ζωή,
Τι να την κάνω τη ζωή
αφού έφυγες εσύ
που ήσουν τέλος και αρχή, τι.
|
Έfiges na zísis s’ álli agkaliá
ki égine i zoí mu mia lavomatiá,
in’ o chorismós su thánatos argós,
tóra ke na zo, tóra ke na zo
zo chorís skopó.
Ti na tin káno ti zoí
afu éfiges esí
pu ísun i ídia mu i zoí,
Ti na tin káno ti zoí
afu éfiges esí
pu ísun télos ke archí, ti.
Έfiges ki eména m’ ékopses sta dio
ke apelpisména mónos trigirnó,
óso se thimáme pio polí ponó,
tóra ke na zo, tóra ke na zo
zo chorís skopó.
Ti na tin káno ti zoí
afu éfiges esí
pu ísun i ídia mu i zoí,
Ti na tin káno ti zoí
afu éfiges esí
pu ísun télos ke archí, ti.
|
