|
Έχω νοσταλγήσει, κάθε σου ματιά
έχω αποφασίσει, ό,τι φτάνει πια
μια αλήθεια ψέμα, άλλο να δεχτώ
δεν μπορώ για μένα, φανερά μπροστά σου
θα παραδεχτώ,
θέλω να σε δω.
Δεν μπορείς να καταλάβεις τι περνώ
μόλις ξεκινήσει μέρα, που δεν λέμε καλημέρα,
σαν φεγγάρι νιώθω δίχως ουρανό
που δεν έχει ταίρι, λείπει το δικό σου αστέρι.
Δεν μπορείς να καταλάβεις τι περνώ
τώρα η ζωή μου όλη, μακριά σου αδεία πόλη,
σαν φεγγάρι νιώθω δίχως ουρανό
που δεν έχει ταίρι, το δικό σου αστέρι.
Σε πράγματα δικά σου, τυχαία εντελώς
νιώθω τα άγγιγμα σου, και δεν ξέρω πως
μια αλήθεια ψέμα, άλλο να δεχτώ
δεν μπορώ για μένα, φανερά μπροστά σου
θα παραδεχτώ,
θέλω να σε δω.
|
Έcho nostalgísi, káthe su matiá
écho apofasísi, ó,ti ftáni pia
mia alíthia pséma, állo na dechtó
den boró gia ména, fanerá brostá su
tha paradechtó,
thélo na se do.
Den boris na katalávis ti pernó
mólis ksekinísi méra, pu den léme kaliméra,
san fengári niótho díchos uranó
pu den échi teri, lipi to dikó su astéri.
Den boris na katalávis ti pernó
tóra i zoí mu óli, makriá su adia póli,
san fengári niótho díchos uranó
pu den échi teri, to dikó su astéri.
Se prágmata diká su, tichea entelós
niótho ta ángigma su, ke den kséro pos
mia alíthia pséma, állo na dechtó
den boró gia ména, fanerá brostá su
tha paradechtó,
thélo na se do.
|
