Ας πούμε πως καθώς
προσμένουμε μιαν αυγή,
δε θα ’ναι γκρίζα η πρώτη
αχτίδα που θα βγει.
Και θα ‘ρθει να γελάσει
πλάι στο παραθύρι,
καθώς θα πιούμε το στερνό πικρό ποτήρι.
Το πικρό ποτήρι.
Δε θα ’ναι γκρίζα
η μέρα του μεγάλου ταξιδιού
για πολιτείες άλλες,
για άλλα μέρη.
Την ώρα αυτή
το γέλιο του παιδιού
δε θα ’ναι γκρίζο
μες στο μεσημέρι.
|
As pume pos kathós
prosménume mian avgí,
de tha ’ne gkríza i próti
achtída pu tha vgi.
Ke tha ‘rthi na gelási
plái sto parathíri,
kathós tha piume to sternó pikró potíri.
To pikró potíri.
De tha ’ne gkríza
i méra tu megálu taksidiu
gia polities álles,
gia álla méri.
Tin óra aftí
to gélio tu pediu
de tha ’ne gkrízo
mes sto mesiméri.
|